- خوش سخن
خوش زبان، ویژگی کسی که خوب سخن می گوید و سخنش نیکو و پسندیده است، خوش کلام
معنی خوش سخن - جستجوی لغت در جدول جو
- خوش سخن (خوَشْ / خُشْ سُ خَ)
خوش زبان. شیرین زبان. خوش گفتار. خوش تقریر. حدث. حدّیث. (یادداشت مؤلف) : و چون سخن گوید خوش سخن و خوشگوی و خوش زبان و خوش آواز باشد. (ترجمه طبری بلعمی).
بیامد فرستادۀ خوش سخن
که نو بد به سال و به دانش کهن.
فردوسی.
خوشخویی خوش سخنی خوش نسبی خوش حسبی.
منوچهری.
سخت خوش سخن مردی بود. (تاریخ بیهقی). مردمانی دید سخت نیکوروی و خوش سخن و شیرین زبان. (اسکندرنامه نسخۀخطی نفیسی).
خوش سخن باش تا امان یابی
وقت کشتن امان ز جان یابی.
سنائی.
زین می خوش همچو من نوش کن ای خوش سخن
از سر رنج و حزن خیز و برآور دمار.
خاقانی.
ماه چنین کس ندید خوش سخن و خوش خرام
ماه مبارک طلوع سرو قیامت قیام.
سعدی.
اگر پارسا باشدو خوش سخن
نگه در نکویی و زشتی مکن.
سعدی.
من بندۀ بالای تو شمشادتنم
فرهاد تو شیرین دهن خوش سخنم.
سعدی.
ای بلبل خوش سخن چه شیرین نفسی
سرمست هوا و پای بند هوسی.
سعدی (رباعیات).
بغایت خوش سخن عجب تقریر. (ترجمه محاسن اصفهان ص 112)
بیامد فرستادۀ خوش سخن
که نو بد به سال و به دانش کهن.
فردوسی.
خوشخویی خوش سخنی خوش نسبی خوش حسبی.
منوچهری.
سخت خوش سخن مردی بود. (تاریخ بیهقی). مردمانی دید سخت نیکوروی و خوش سخن و شیرین زبان. (اسکندرنامه نسخۀخطی نفیسی).
خوش سخن باش تا امان یابی
وقت کشتن امان ز جان یابی.
سنائی.
زین می خوش همچو من نوش کن ای خوش سخن
از سر رنج و حزن خیز و برآور دمار.
خاقانی.
ماه چنین کس ندید خوش سخن و خوش خرام
ماه مبارک طلوع سرو قیامت قیام.
سعدی.
اگر پارسا باشدو خوش سخن
نگه در نکویی و زشتی مکن.
سعدی.
من بندۀ بالای تو شمشادتنم
فرهاد تو شیرین دهن خوش سخنم.
سعدی.
ای بلبل خوش سخن چه شیرین نفسی
سرمست هوا و پای بند هوسی.
سعدی (رباعیات).
بغایت خوش سخن عجب تقریر. (ترجمه محاسن اصفهان ص 112)
- خوش سخن
شیرین زبان، خوش گفتار
- خوش سخن
خوش بیان، خوش کلام، خوش گفتار، خوشگو، شیرین سخن
متضاد: بدسخن، بددهن، بدکلام، سخنور
متضاد: بدسخن، بددهن، بدکلام، سخنور
- خوش سخن
تحدّثٌ بشكل جيدٍ
- خوش سخن
Wellspoken
- خوش سخن
bien parlé
- خوش سخن
хорошо говорящий
- خوش سخن
gut gesprochen
- خوش سخن
добре розмовляючий
- خوش سخن
dobrze mówiący
- خوش سخن
善于表达的
- خوش سخن
bem falado
- خوش سخن
ben parlato
- خوش سخن
goed gesproken
- خوش سخن
bien hablado
- خوش سخن
พูดได้ดี
- خوش سخن
اچھا بولنے والا
- خوش سخن
ভালভাবে বলা
- خوش سخن
vizuri kuzungumza
- خوش سخن
iyi konuşan
- خوش سخن
잘 말하는
- خوش سخن
דובר טוב
- خوش سخن
अच्छा बोलनेवाला
- خوش سخن
berbicara dengan baik
- خوش سخن
よく話す
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
خوش آواز، دارای آواز و صدای خوشایند و دلنشین برای مثال نگه داشت بر طاق بستان سرای / یکی نامور بلبل خوش سرای (سعدی۱ - ۱۵۶)
خوش خوٰان، خوش لحن، خوش نوا، خوش الحان، خوش گو، عالی آوازه،
خوش خوٰان، خوش لحن، خوش نوا، خوش الحان، خوش گو، عالی آوازه،
خوش آواز، دارای آواز و صدای خوشایند و دلنشین
خوش خوٰان، خوش نوا، خوش الحان، خوش گو، خوش سرا، عالی آوازه
خوش خوٰان، خوش نوا، خوش الحان، خوش گو، خوش سرا، عالی آوازه
(سُ خَ)
لغت نامه دهخدا
خوش سخن. خوب گفتار. شیرین زبان: بزبان خاموش و کم سخن و خوب سخن. (ترجمه طبری بلعمی).
وآن خوب سخن بخوش جوابی
میکرد عمارت خرابی.
نظامی
وآن خوب سخن بخوش جوابی
میکرد عمارت خرابی.
نظامی
(خوَشْ / خُشْ سُ خَ)
لغت نامه دهخدا
لوسه. (از فرهنگ اسدی نخجوانی). خوش تقریری. خوش بیانی. خوش زبانی. خوش گفتاری:
ای دوست بصد گونه بگردی به زمانی
گه خوش سخنی گیری و گه تلخ زبانی.
فرخی.
آن خوش خویی و خوش سخنی بد که دلم را
در بند تو افکند و مرا کرد چنین زار.
فرخی.
و از خوش سخنی و تواضع هر که پیش وی نشستی دلش ندادی که برخاستی. (مجمل التواریخ والقصص).
ز بس که نام لبت بر زبان من بگذشت
برفت نام من اندر جهان به خوش سخنی.
سعدی
ای دوست بصد گونه بگردی به زمانی
گه خوش سخنی گیری و گه تلخ زبانی.
فرخی.
آن خوش خویی و خوش سخنی بد که دلم را
در بند تو افکند و مرا کرد چنین زار.
فرخی.
و از خوش سخنی و تواضع هر که پیش وی نشستی دلش ندادی که برخاستی. (مجمل التواریخ والقصص).
ز بس که نام لبت بر زبان من بگذشت
برفت نام من اندر جهان به خوش سخنی.
سعدی
آنکه بنظر نیک در امور مینگرد مقابل بد بین، آنکه جهان آفرینش را پر از لطف و صفا می بیند مقابل بد بین
